LET US STOP AND WEEP (ongoing since 2000)
LET US STOP AND WEEP - قفا نبك - is a narrative-based participatory performance and installation/exhibition
It is a body of work, divided in short tales, based on the experience of uprooting and inspired by the poetry and life of Imru’l Qais – امرؤ القيس, a nomad Arab tribal king and author of one of seven famous “suspended poems” from the time of Jahiliyyah, the pre-Islamic era.
It's composed by images, documents, archives, texts, audio-visual materials and objects placed on a central table and others scattered in the space.
Most elements, part created and part Heritage, presented, do not participate in History, they do not have causes or effects; They’re just locked in their own reality and decaying in time. They are in a way a meditation on origins; its ruins and wanderings. Along the way, a sedimentation of narrations forms in collaboration with the audience and one's self starts to be defined by what identity has essentially lost and by a sense of oblivion.
Το LET US STOP AND WEEP (ΑΣ ΣΤΑΘΟΎΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΘΡΗΝΉΣΟΥΜΕ) - qifâ nabki - είναι μια αφηγηματική συμμετοχική performance και εγκατάσταση/έκθεση.
Πρόκειται για ένα σύνολο έργων, χωρισμένο σε μικρές ιστορίες, που βασίζονται στην εμπειρία του ξεριζωμού και είναι εμπνευσμένα από την ποίηση και τη ζωή του Imru'l Qais, ενός νομάδα βασιλιά μιας αραβικής φυλής και δημιουργού ενός από τα επτά διάσημα « αναρτημένα ποιήματα» από την εποχή της Jahiliyyah, της προϊσλαμικής εποχής.
Αποτελείται από εικόνες, έγγραφα, αρχεία, κείμενα, οπτικοακουστικό υλικό και αντικείμενα τοποθετημένα σε ένα κεντρικό τραπέζι και άλλα διάσπαρτα στο χώρο.
Τα περισσότερα στοιχεία, εν μέρει δημιούργημα και εν μέρει Κληρονομιά, που παρουσιάζονται, δεν συμμετέχουν στην Ιστορία, δεν έχουν αιτίες ή συνέπειες- είναι απλώς κλειδωμένα στη δική τους πραγματικότητα και αποσυντίθενται στο χρόνο. Είναι κατά κάποιον τρόπο ένας στοχασμός πάνω στην καταγωγή- τα συντρίμμια και οι περιπλανήσεις της. Στην πορεία, σχηματίζεται μια καθίζηση αφηγήσεων σε σύμπραξη με το κοινό και ο εαυτός μας αρχίζει να ορίζεται από αυτό που η ταυτότητα έχει ουσιαστικά χάσει και από μια αίσθηση της λήθης.
Αποτελείται από εικόνες, έγγραφα, αρχεία, κείμενα, οπτικοακουστικό υλικό και αντικείμενα τοποθετημένα σε ένα κεντρικό τραπέζι και άλλα διάσπαρτα στο χώρο.
Τα περισσότερα στοιχεία, εν μέρει δημιούργημα και εν μέρει Κληρονομιά, που παρουσιάζονται, δεν συμμετέχουν στην Ιστορία, δεν έχουν αιτίες ή συνέπειες- είναι απλώς κλειδωμένα στη δική τους πραγματικότητα και αποσυντίθενται στο χρόνο. Είναι κατά κάποιον τρόπο ένας στοχασμός πάνω στην καταγωγή- τα συντρίμμια και οι περιπλανήσεις της. Στην πορεία, σχηματίζεται μια καθίζηση αφηγήσεων σε σύμπραξη με το κοινό και ο εαυτός μας αρχίζει να ορίζεται από αυτό που η ταυτότητα έχει ουσιαστικά χάσει και από μια αίσθηση της λήθης.
installation/performance/exhibition
Eglise (Palermo, Sicily Feb.2020)
Scafolding (Athens, Greece May 2023)
