HOTEL HELLAS (ongoing since 2017)
Since my family's migration to Athens from the Lebanese civil war in 1989, my relationship to Greece evolved through the years into a impermanent place of "return". Those images convey fugitive present glimpses, an ephemeral past existence, instant future projections, and the death of a precarious chronology.
They are also strands of an unfinished poem, dedicated to singing the ruins of belonging.
Depuis la migration de ma famille à Athènes de la guerre civile libanaise en 1989, ma relation avec la Grèce a évolué au fil des années en un lieu impermanent du "retour". Ces images véhiculent des moment fugitives, une existence éphémère passée, des projections instantanées, et la mort d'une chronologie précaire.
Ils sont aussi les traces d'un poème inachevé, consacré à chanter les ruines de l'appartenance.
Από τη μετανάστευση της οικογένειάς μου στην Αθήνα από τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου το 1989, η σχέση μου με την Ελλάδα εξελίχθηκε με την πάροδο των χρόνων σε ένα μόνιμο τόπο "επιστροφής".
Αυτές οι εικόνες μεταδίδουν αναλαμπές του παρόντος, μια προηγούμενη εφήμερη ύπαρξη, στιγμιαίες προβολές στο μέλλον και το θάνατο μιας επισφαλούς χρονολογίας.
Είναι επίσης σκέλη ενός ημιτελή ποίημα, αφιερωμένο τραγούδι στα ερείπια του ανήκειν.
