georges salameh: WHITE MIDDLE SEA

Oblivion leaves sediments too. On the surface of cities or in the depth of the sea. It may, in time become memory.

WHITE MIDDLE SEA (ongoing since 2010)

The Mediterranean sea (المتوسط الأبيض البحر - the White Middle Sea in arabic) is the geological and intangible heritage of all identity sedimentations. Open basin or cosmopolitan diversity, graveyard to three continents, Africa, Asia and Europe. I walk & walk in my natural habitat, its mountains, rivers, seasides, forests, cities, islands... My eyes are those of an urban 'geologist', but my gaze is erratic: I wander its landscapes as if self-exiled. Sedimentations of songs, stories, myths, migrations & longings leave a trace behind my path, some visible and some hidden. From shore to shore, layout and stratification, alienation, immobility, raw fiction, the poetics of light and humour, all play their part in this narrative.

Η Μεσόγειος θάλασσα -المتوسط الأبيض البحر - η Λευκή Μεσαία Θάλασσα στα αραβικά) είναι η γεωλογική και άυλη κληρονομιά όλων των ιζημάτων της ταυτότητάς μας. Ανοιχτή λεκάνη ή κοσμοπολίτικη ποικιλομορφία, νεκροταφείο τριών ηπείρων, Αφρική, Ασία και Ευρώπη. Περπατώ στο φυσικό μου περιβάλλον, στα βουνά, τα ποτάμια, τις θάλασσες, τα δάση, τις πόλεις, τα νησιά… Τα μάτια μου είναι αυτά ενός αστικού «γεωλόγου», αλλά το βλέμμα μου είναι ασταθές: περιπλανιέμαι στο τοπίο σαν αυτοεξόριστος. Καθιζήσεις τραγουδιών, ιστοριών, μύθων, μεταναστεύσεων & προσμονών αφήνουν ένα ίχνος πίσω από το μονοπάτι μου, άλλοτε ορατό και άλλοτε κρυφό. Από ακτή σε ακτή, η διάταξη και η διαστρωμάτωση, η αποξένωση, η ακινησία, η ωμή μυθοπλασία, η ποιητική του φωτός και του χιούμορ, όλα παίζουν το ρόλο τους σε αυτή την αφήγηση.

click on image to watch video

loop silent video from installation

The body of work WHITE MIDDLE SEA takes its roots in the specific phenomenon of my first trip on a boat, in late spring 1976, not knowing that this was my first time to migrate, from Beirut to Larnaca and then to Athens. In this series, I pretended to speak about my childhood, yet my real childhood had disappeared. I have lied about it so often since, that I no longer have a real memory of this time, and my childhood has become one lost yet familiar landscape. Aren’t we made out of all the landscapes we have seen and we have forgotten?

Το έργο WHITE MIDDLE SEA έχει τις ρίζες του στο πρώτο μου ταξίδι με πλοίο, στα τέλη της άνοιξης του 1976, χωρίς να γνωρίζω ότι τότε ήταν η πρώτη φορά που μετανάστευα από τη Βηρυτό στη Λάρνακα και μετά στην Αθήνα. Σε αυτή τη σειρά, προσποιήθηκα ότι μιλάω για την παιδική μου ηλικία, τη στιγμή που η πραγματική μου παιδική ηλικία είχε εξαφανιστεί. Λέω ψέματα για αυτό τόσο συχνά από τότε, που δεν έχω πια μια αληθινή ανάμνηση αυτής της εποχής, και η παιδική μου ηλικία έχει μετατραπεί σε ένα χαμένο, αλλά οικείο τοπίο. Άλλωστε, δεν είμαστε φτιαγμένοι από όλα τα τοπία που έχουμε δει και έχουμε ξεχάσει;