Oblivion leaves sediments too. On the surface of cities or in the depth of the sea. It may, in time become memory.
WHITE MIDDLE SEA (ongoing since 2010)
The Mediterranean sea (المتوسط الأبيض البحر - the White Middle Sea in arabic) is the geological and intangible heritage of all identity sedimentations. Open basin or cosmopolitan diversity, graveyard to three continents, Africa, Asia and Europe. I walk & walk in my natural habitat, its mountains, rivers, seasides, forests, cities, islands... My eyes are those of an urban 'geologist', but my gaze is erratic: I wander its landscapes as if self-exiled. Sedimentations of songs, stories, myths, migrations & longings leave a trace behind my path, some visible and some hidden. From shore to shore, layout and stratification, alienation, immobility, raw fiction, the poetics of light and humour, all play their part in this narrative.
Η Μεσόγειος θάλασσα -المتوسط الأبيض البحر - η Λευκή Μεσαία Θάλασσα στα αραβικά) είναι η γεωλογική και άυλη κληρονομιά όλων των ιζημάτων της ταυτότητάς μας. Ανοιχτή λεκάνη ή κοσμοπολίτικη ποικιλομορφία, νεκροταφείο τριών ηπείρων, Αφρική, Ασία και Ευρώπη. Περπατώ στο φυσικό μου περιβάλλον, στα βουνά, τα ποτάμια, τις θάλασσες, τα δάση, τις πόλεις, τα νησιά… Τα μάτια μου είναι αυτά ενός αστικού «γεωλόγου», αλλά το βλέμμα μου είναι ασταθές: περιπλανιέμαι στο τοπίο σαν αυτοεξόριστος. Καθιζήσεις τραγουδιών, ιστοριών, μύθων, μεταναστεύσεων & προσμονών αφήνουν ένα ίχνος πίσω από το μονοπάτι μου, άλλοτε ορατό και άλλοτε κρυφό. Από ακτή σε ακτή, η διάταξη και η διαστρωμάτωση, η αποξένωση, η ακινησία, η ωμή μυθοπλασία, η ποιητική του φωτός και του χιούμορ, όλα παίζουν το ρόλο τους σε αυτή την αφήγηση.
click on image to watch video
loop silent video from installation
The body of work WHITE MIDDLE SEA takes its roots in the specific phenomenon of my first trip on a boat, in late spring 1976, not knowing that this was my first time to migrate, from Beirut to Larnaca and then to Athens. In this series, I pretended to speak about my childhood, yet my real childhood had disappeared. I have lied about it so often since, that I no longer have a real memory of this time, and my childhood has become one lost yet familiar landscape. Aren’t we made out of all the landscapes we have seen and we have forgotten?
Το έργο WHITE MIDDLE SEA έχει τις ρίζες του στο πρώτο μου ταξίδι με πλοίο, στα τέλη της άνοιξης του 1976, χωρίς να γνωρίζω ότι τότε ήταν η πρώτη φορά που μετανάστευα από τη Βηρυτό στη Λάρνακα και μετά στην Αθήνα. Σε αυτή τη σειρά, προσποιήθηκα ότι μιλάω για την παιδική μου ηλικία, τη στιγμή που η πραγματική μου παιδική ηλικία είχε εξαφανιστεί. Λέω ψέματα για αυτό τόσο συχνά από τότε, που δεν έχω πια μια αληθινή ανάμνηση αυτής της εποχής, και η παιδική μου ηλικία έχει μετατραπεί σε ένα χαμένο, αλλά οικείο τοπίο. Άλλωστε, δεν είμαστε φτιαγμένοι από όλα τα τοπία που έχουμε δει και έχουμε ξεχάσει;
*CLICK ON IMAGES TO SEE LARGER
Athens, Attica
Wandering the Eastern Mediterranean shores, between the cities I lived and the ones I was hosted, when I have to define myself, I become a storyteller without a story, without a timeline, just laying down on my path moments of presence.
Αlong the way, I seek future and past catastrophes.
I look for intersections, sedimentations and evaporations in that upturning of depth that can be seen in the striated gap between realities, the reliefs of salt and stone, the canyons where rivers rush down towards the sea, the immemorial abyss of slowness that shows itself in the erosion and geology. I mainly find them in the verticality of the metropolises, sinking in the chaos of urban space, running away through narrow trails on islands, on erupting mountains, on lethargic lakes, finding home in solitary ports and Faiyum portraits of familiar faces in foreign land.
It is this notion of sedimentation that I would like to convey into this body of work through photography and walking. Step by step I discover more of my natural habitat, where the only borders are dictated by its fauna and flora.
I’ve been standing before those ruins and sediments, recent and ancient, watching myself age. These remains, traces, trails became the beginning and the end of all my wandering. I melded out of those debris some new forms, but they remain mostly unanswered questions. And the question of identity yet hasn’t stopped from morphing, in a continuous flux.
In the last few years I have also been trying to understand the function of forgetting, which is not for me the opposite of remembering, but rather its lining. I believe that we do not actually forget. We visually rewrite on the wall of oblivion a profound need to forgive.
Περιπλανώμενος στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου, ανάμεσα στις πόλεις που έζησα και σε αυτές που φιλοξενήθηκα, όταν πρέπει να προσδιορίσω τον εαυτό μου, γίνομαι αφηγητής χωρίς ιστορία, χωρίς χρονοδιάγραμμα, απλά εναποθέτοντας στο μονοπάτι πίσω μου κάποιες στιγμές παρουσίας.
Στην πορεία μου, αναζητώ καταστροφές του μέλλοντος και του παρελθόντος.
Αναζητώ συγκερασμούς, ιζήματα και εξατμίσεις μέσα σε αυτή την ανατροπή του βάθους, στο οποίο μπορεί κανείς να δει το διαστρωματωμένο κενό μεταξύ των πραγματικοτήτων, στα ανάγλυφα από αλάτι και πέτρα, στα φαράγγια όπου τα ποτάμια ορμούν προς τη θάλασσα, στην αμνημόνευτη άβυσσο της βραδύτητας που εμφανίζεται στη διάβρωση και τη γεωλογία. Τα βρίσκω, κυρίως, στην καθετότητα των μητροπόλεων, βυθιζόμενος στο χάος του αστικού ιστού, τρέχοντας μέσα από στενά νησιώτικα μονοπάτια, στα βουνά που εκρήγνυνται, σε ληθαργικές λίμνες, βρίσκοντας σπίτι σε μοναχικά λιμάνια και πορτρέτα Φαγιούμ οικείων προσώπων σε ξένη γη.
Είναι αυτή η έννοια της καθίζησης που θα ήθελα να μεταφέρω σε αυτό το σώμα δουλειάς μέσω της φωτογραφίας και του περπατήματος. Βήμα βήμα, ανακαλύπτω λίγο περισσότερο το φυσικό μου περιβάλλον, όπου τα μόνα σύνορα υπαγορεύονται από την πανίδα και τη χλωρίδα του.
Στέκομαι μπροστά σε αυτά τα ερείπια και τα ιζήματα, πρόσφατα και αρχαία, παρακολουθώντας τον εαυτό μου να γερνάει. Αυτά τα απομεινάρια, τα ίχνη, τα μονοπάτια έγιναν η αρχή και το τέλος όλης της περιπλάνησής μου. Έπλασα από αυτά τα συντρίμμια μερικές νέες μορφές, αλλά παραμένουν ως επί το πλείστον αναπάντητα ερωτήματα. Και το ζήτημα της ταυτότητας δεν έχει ακόμη σταματήσει να διαμορφώνεται, σε μια συνεχή ροή.
Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ, επίσης, να καταλάβω τη λειτουργία της λήθης, η οποία για μένα δεν είναι το αντίθετο της μνήμης, αλλά μάλλον η συνέχειά της. Πιστεύω ότι στην πραγματικότητα δεν ξεχνάμε. Ξαναγράφουμε οπτικά στον τοίχο της λήθης μια βαθιά ανάγκη για συγχώρεση.
Alexandria, Egypt
Nerokouros, Crete
South of Lebanon
Paranesti, Drama
Alexandria, Egypt
Kardamili, Peloponese
Agora, Athens
Tripoli, Lebanon
Marsala, Sicily
Patra, Peloponese
Zouq Mkayel, Lebanon
Peristeria, Salamina
Karpovoulos, Samos
Saida, Lebanon
Palaio Faliro, Attica
Borgo Fenicio, Sicily
Mani, Peloponese
Doloi, Mani, Peloponese
Apetra, Crete
Motya, Sicily
Pythagorion, Samos
Aghiasos, Lesbos
Larnaca, Cyprus
Tilos, Aegean sea
Dbaye, Lebanon
Livadi Geranou, Patmos
Tyre, Lebanon
Gastouni, Peleponese
Matera, Puglia
Kardamili, Mani, Peloponese
Xirocampos, Leros
Mondello, Sicily
Borgo Riena, Sicily
Corniche el Naher, Beirut
Agiásos, Lesbos
Selinunte, Sicily
Pythagorion Samos
Favarra, Sicily
Beirut, Lebanon
Parco della Favorita, Palermo, Sicily
Eresos, Lesbos
Kastro, Tilos
Al Judaydeh, Lebanon
Pireaus, Attica
Tyre, Lebanon
Larnaca, Cyprus
Poetto, Sardegna
---WHITE-MIDDLE-SEA---Georges-Salameh.jpg)
Marseilles, France
Beit Mery, Lebanon
Chora, Patmos
Pireaus, Attica
Sounion, Attica
Favara, Sicily
Agia Marina, Leros
La Favorita, Palermo, Sicily
Mount Penteli, Attica
Erice, Sicily
Platanias, Chania, Crete
Piana degli Albanesi, Sicily
Isola dei Correnti, Sicily
Ain Mreisse, Beirut
Tinos, Greece
Mikro Horio, Tilos
Tyre, Lebanon
Palermo, Sicily
Ágios Ioánnis, Crete
Beit Mery, Mount Lebanon
Schinias, Attica
Baalbek, Lebanon
Phalasarna, Crete
Cala Creta, Lampedusa
Kokkina, Leros
Favara, Sicily
Ancient Olive-grove, Egina.
Nicosia, Sicily
Cyrene, Cyprus
Lavrio, Attica
Pireaus, Attica
Karpovoulos, Samos
Pollara. Sicily
Mytilini, Lesbos
Salina, Sicily
Polyrrhenia, Crete
Faliro, Attica
Jounieh, Lebanon
Marathona, Attica
Tripoli, Lebanon
Schinias, Attica
Larnaca, Cyprus
Aannaya, Lebanon
Mount Etna, Sicily
Santa Marina, Salina
Patras, Peloponese
Tyre, Lebanon
exhibition
The Ones We Love - Viaduct gallery (Des Moines, USA 2014)
Mediterranean Flux (Naxos, Greece, Sept. 2020)
