Μια συζήτηση για το βλέμμα με τον εικαστικό καλλιτέχνη Georges Salameh στο πλαίσιο των σεμιναρίων της ΑΚΣΠΑ (Ακαδημία Κλινικών Σπουδών της Αθήνας).
Ο Georges Salameh είναι εικαστικός καλλιτέχνης και κινηματογραφιστής. Η δουλειά και η έρευνά του αφορούν σε μια ιδιότυπη εμπειρία της καθίζησης, τόσο με τη φυσική όσο και με τη μεταφυσική έννοια, μέσα από τη δημιουργική σύγκριση της πραγματικότητας, των γλωσσών και των αφηγήσεων. Οι πρώτες του ύλες είναι αρχεία, ηχογραφήσεις, εικόνες, που προκύπτουν μέσα από περιπατητικές πρακτικές, χειρονομίες και ανακατασκευές, καθώς και από την αίσθηση της ακοής. Τα έργα του παράγονται σε μεγάλες χρονικές περιόδους περιμένοντας να συμβεί αυτή η ελάχιστη καθίζηση. Έχει ζήσει στο Λίβανο, την Κύπρο, τη Γαλλία, τη Σικελία και την Αίγυπτο. Τα τελευταία έξι χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Στην πρώτη του επαφή με τον κινηματογράφο και τη φωτογραφία, πριν από δύο δεκαετίες, επιχείρησε να αγκαλιάσει την Αθήνα, την πόλη που τον διαμόρφωσε, όχι τόσο για αυτό που θα έπρεπε να είναι ή για αυτό που ήθελε να είναι, αλλά για αυτό που είναι και του διέφευγε. Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά από μικρού μήκους ταινίες και φωτογραφικές σειρές που συγκέντρωσε στα «Τετράδια ειρήνης» (Cahiers de la paix, 1998-2006). Από το 1998 εκθέτει φωτογραφικές εγκαταστάσεις και βίντεο, ντοκιμαντέρ και δοκιμιακές ταινίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 2009 είναι συνιδρυτής της πλατφόρμας παραγωγής και εκδόσεων MeMSéA. Τα έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.
Η ομιλία διαιρέθηκε σε τέσσερα κεφάλαια
Το βλέμμα ως αφή
Το βλέμμα ως ακοή
Το βλέμμα ως καθίζηση
