MedPhoto Festival 2019
Το Αυτό – ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Τι είναι το αρχείο? Είναι αυτή η σωστή ερώτηση που πρέπει να κάνουμε πριν εμπλακούμε σε μία τέτοια αναζήτηση; Τι κοινό έχουν αυτά τα δεκαέξι έργα με τα αρχεία; Πρόκειται πράγματι για τη μνήμη ενάντια στη λήθη; Ή μήπως είναι ζήτημα ερμηνειών και καλλιτεχνικών προσεγγίσεων; Το πώς αντιμετωπίζονται τέτοια ερωτήματα και πολλά άλλα είναι στο επίκεντρο αυτής της συλλογικής έκθεσης. Ένα νέο είδος καλλιτεχνικής φωτογραφίας και εγκατάστασης αναδύεται έντονα τα τελευταία χρόνια, το οποίο θα ονόμαζα Χαρτογράφηση Αρχείων. Ένα έργο πάνω σε αρχειακό υλικό δεν ανήκει αυτόματα σε ένα συγκεκριμένο είδος ή σε μια συγκεκριμένη κατηγορία τέχνης. Δεν μπορεί να οριστεί ούτε ως προσωπικό ούτε ως συλλογικό. Συχνά, η φωτογραφία αποτελεί το πρωταρχικό στοιχείο του. Οι φωτογράφοι που εργάζονται με αυτόν τον τρόπο εξερευνούν συνήθως τεκμήρια, αντικείμενα και τόπους μνήμης, καθώς και τις σχέσεις και τους ανταγωνισμούς μεταξύ τους. Για να το κάνουν αυτό, συνδυάζουν τη μυθοπλασία, την ιστορία, τον μύθο, την αυτοβιογραφία, τις προφορικές ιστορίες, τον διάλογο, και διάφορες αισθητικές προσεγγίσεις. Χαρτογράφηση Αρχείων σημαίνει να ακούμε τα δικά μας φαντάσματα καθώς και εκείνα των άλλων. Η λέξη «Dérive»- στα γαλλικά η περιπλάνηση - μάλλον χαρακτηρίζει καλύτερα αυτή την προσέγγιση, αντί για όρους με στόχευση όπως αναζήτηση ή έρευνα, αν και η μνήμη απαιτεί διαδικασίες έρευνας, απεριόριστη περιέργεια και μια παρόρμηση προς την έκπληξη. Η Χαρτογράφηση Αρχείων πηγάζει από την ονειροπόληση, το όραμα, το κενό, τη σύγκριση και τις αζήτητες εικόνες που εμφανίζονται στο μυαλό. Είναι επίσης μια επανεξέταση και μια εκ νέου οικειοποίηση του γνωστού ή του αλλότριου, της μήτρας ή του κενού, του χαμένου ή του κατεστραμμένου, του τραυματικού ή του πολύτιμου, όλων όσων ρέουν κάτω από το ποτάμι της λήθης. Η Χαρτογράφηση Αρχείων είναι μια συγγραφή με αινιγματικές παραλλαγές, σαν φούγκα, ένας εισηγητής συνειρμικών αφηγήσεων, με άλλα λόγια, η χιμαιρική ροή της συνείδησης. Ένας dériveur - περιπλανητής αντικρίζει έκπληκτος το πεδίο της οικειότητας και γίνεται πιο ευαίσθητος απέναντι στις κρυμμένες ιστορίες και στα κρυπτογραφημένα γεγονότα μιας οικογένειας, μιας κοινότητας, ή μιας κοινωνίας.
Το MedPhoto Festival σε συνεργασία με την Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία Κρήτης (ΕΦΕΚ), θα πραγματοποιήσει έκθεση φωτογραφίας με βασική θεματική το οικογενειακό αρχείο και τις πολλαπλές ερμηνείες και χρήσεις του: «Το Αυτό – Ανακατασκευάζοντας την οικογένεια» σε επιμέλεια Georges Salameh.
Συμμετέχουν: Άννα Χρονάκη, Χρύσα Καπνιά, Ελεάνα Καζίλα, Ελένη Κανακάκη, Ερωφίλη Γαγάνη, Γαλάτεια Ιατράκη, Μαρία Καρκανάκη, Λευτέρης Μαριδάκης, Αντρέας Μελαδάκης, Νίκη Πετράκη, Τερψιχόρη Κουζούνη, Τόνια Κοϊνάκη, Ελένη Τζουγανάκη, Μανώλης Βάρδας, Χάρης Γρηγοράκης, Αναστασία Τζιγκουνάκη
Έκθεση στο Ηράκλειο, Εγκαίνια 29.11.2019
Πολυχώρος της ΕΦΕΚ (Δουκός Μποφώρ 20, Ηράκλειο), 29 Νοεμβρίου 2019 – 29 Δεκεμβρίου 2019
Το Αυτό – Ανακατασκευάζοντας την οικογένεια
Το σκοτεινό. Το ασυνείδητο. Το αρχέγονο, το ανοργάνωτο το συναισθηματικό. Το απρόσιτο. Οι ορμές, τα πάθη, οι άγνωστες δυνάμεις . Το κίνητρο, το ένστικτο, η βιολογική ανάγκη.
Το Αυτό είναι μία από τις τρεις συνιστώσες του μοντέλου για τη δομή του ανθρώπινου ψυχικού οργάνου σύμφωνα με τη θεωρία του Σίγκμουντ Φρόυντ. Είναι το πρώτο μέρος, το έμφυτο σε αντίθεση με το Εγώ και το Υπερεγώ που καθορίζονται από κοινωνικούς παράγοντες. Καθώς ο Φρόυντ έβλεπε όλη την ανθρώπινη συμπεριφορά υποκινούμενη από ενορμήσεις και ένστικτα, που με την σειρά τους είναι οι νευρολογικές παραστάσεις των φυσικών αναγκών, το Αυτό αποτελεί βασικό παράγοντα στη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Τα δύο βασικά ένστικτα σύμφωνα με τον Φρόυντ είναι ο Έρως και ο Θάνατος. Έρως, η παρακινητική ενέργεια για τη διατήρηση της ζωής και την αναζήτηση ευχαρίστησης, και Θάνατος, η επιθυμία μας να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα, να την απορρίψουμε.
Τα οικογενειακά φωτογραφικά αρχεία, αποτελούν αναπαραστάσεις μιας ζωής που είχαμε ή που θα θέλαμε να έχουμε. Άλλα τακτοποιημένα,συντηρημένα σε άλμπουμ, φυλαγμένα σαν θησαυροί, άλλα πεταμένα, φθαρμένα, σκισμένα. Κινήσεις που υποδηλώνουν θέληση για διατήρηση της μνήμης, κινήσεις που υποδηλώνουν την αδιαφορία ή την ανάγκη για λήθη. Η επαναφορά των αρχείων και ο επαναπροσδιορισμός τους αποτελούν κινήσεις που ανοίγουν τις πόρτες της δημοσιότητας σε κάτι που για χρόνια υπήρξε ιδιωτικό. Υποδηλώνουν ανάγκη για δημιουργία μιας νέας ταυτότητας, παραγωγής μιας νέας ανάμνησης.
Επιστρέφουμε λοιπόν στο παρελθόν μέσα από το φωτογραφικό αρχείο κοιτάζοντας το πλαίσιο που κάποτε μας διαμόρφωσε, ερεθίζοντας υποσυνείδητες πτυχές. Η παρέμβαση στο αρχείο και η αναπλαισίωσή του, ή η πιστή διατήρηση του, ενδεχομένως να συνδέεται με το σκοτεινό, αρχέγονο, ασυνείδητο Id. Το Αυτό συγκρούεται με το Υπερεγώ, οι ορμές συγκρούονται με τις ηθικές αξίες, δημιουργώντας συμπλέγματα που καλούμαστε να αποδομήσουμε.
Τhe Id – RECONSTRUCTING FAMILY
What is an archive? Is it the right question to ask before getting involved in such a quest? What do those 16 works have in common with archives? Is it really about memory versus oblivion? Or is it just a matter of interpretations and artistic gestures? How to deal with these questions and many others, is at the heart of this collective exhibition.
A new genre of fine art photography and art installations has been emerging strongly in recent years, that I would call Mapping Archives.
A work on archival material doesn't belong automatically to a specific style, or to a particular category in art. It cannot be defined neither as personal, nor collective. Most of the time photography is its core element.
Photographers working in this vein usually exploring documents, objects and places of memory, as well as the relations and antagonisms between them. In order to do so, they combine fiction, history, myth, autobiography, anecdote, antiquarianism, dialogue and a variety of aesthetics.
Mapping Archives involves listening to your own ghosts as well as other people’s too. «Dérive» - the French word for drift - probably characterizes best this approach, rather than more purposeful terms like quest or research, though memory demands processes of investigation and endless curiosity, and an impulse towards wonder.
Mapping Archives grows out of reverie, vision, vacuum, comparison and the unsought images that come up in the mind. It's also a revisit and a re-appropriation of the familiar or the estranging, the womb or the void, the lost or the ruined, the traumatic or the treasured, all flowing down the stream of oblivion.
Mapping Archives is writing as enigma variations, as fugue, as rapporteur of associative narratives, that is, the chimerical flow of consciousness. A dériveur arrives at astonishment upon the terrain of familiarity, and becomes more sensitive to the hidden histories and encrypted events of a family, a community - or a society.
Exhibition in Iraklio, Opening: 29.11.2019
Greek Photography Association of Crete (Duc de Beaufort 20, Iraklio), 29th November 2019 – 29th December 2019
Curator: Georges Salameh
The exhibition will take place at the exhibit hall of the Greek Photography Association of Crete (EFEK) in Iraklio. It will host Cretan photographers whose works deal with family albums and their multiple uses and interpretations. The exhibition will be co-organised by MedPhoto Festival and EFEK.
Artists: Anna Chronaki, Chryssa Kapnia, Eleana Kazila, Eleni Kanakaki, Erofili Gagani, Galatia Iatraki, Maria Karkanaki, Lefteris Maridakis, Andreas Meladakis, Niki Petraki, Terpsichori Kouzouni, Tonia Koinaki, Eleni Tzouganaki, Manolis Vardas, Haris Grigorakis, Anastasia Tzigkounaki.
The Id - Reconstructing family
The dark. The unconscious. The primordial, the disorganized, the emotional. The inaccessible. The impulses, the passions, the unknown forces. The motivation, the instinct, the biological need.
This “Ιd” is one of the three components of the model for the structure of the human psychic organ according to Sigmund Freud's theory. It is the first part, inherent in contrast to the Ego and the Super Ego, which are defined by social factors.
As Freud saw all human behavior motivated by impulses and instincts, which in turn are neurological representations of physical needs, “Id” is a key factor in shaping human personality.
According to Freud, the two basic instincts are Eros and Death. Eros, the motivating energy for preserving life and the seeking of pleasure, and Death, is our desire to escape reality, to reject it.
Family photo archives are representations of a life we had or would like to have. Other neat, preserved in albums, kept as treasures, other discarded, worn and torn. Gestures that indicate a desire to maintain memory, movements that indicate indifference or the need for forgetfulness.
Restoring archives and redefining them, form moves that open the door to publicity for something that has been private for years. They indicate the need to create a new identity, to produce a new memory.
So we go back to the past through the photographic archive looking at the frame that once shaped us, irritating subconscious aspects. Interference inside the archive and its replanting or its faithful preservation, may be linked to the dark, primordial, unconscious Id. The “Id” conflicts with the Super-ego, the impulses conflict with the moral values, creating clusters we are called to deconstruct.
Το Αυτό – ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Τι είναι το αρχείο? Είναι αυτή η σωστή ερώτηση που πρέπει να κάνουμε πριν εμπλακούμε σε μία τέτοια αναζήτηση; Τι κοινό έχουν αυτά τα δεκαέξι έργα με τα αρχεία; Πρόκειται πράγματι για τη μνήμη ενάντια στη λήθη; Ή μήπως είναι ζήτημα ερμηνειών και καλλιτεχνικών προσεγγίσεων; Το πώς αντιμετωπίζονται τέτοια ερωτήματα και πολλά άλλα είναι στο επίκεντρο αυτής της συλλογικής έκθεσης. Ένα νέο είδος καλλιτεχνικής φωτογραφίας και εγκατάστασης αναδύεται έντονα τα τελευταία χρόνια, το οποίο θα ονόμαζα Χαρτογράφηση Αρχείων. Ένα έργο πάνω σε αρχειακό υλικό δεν ανήκει αυτόματα σε ένα συγκεκριμένο είδος ή σε μια συγκεκριμένη κατηγορία τέχνης. Δεν μπορεί να οριστεί ούτε ως προσωπικό ούτε ως συλλογικό. Συχνά, η φωτογραφία αποτελεί το πρωταρχικό στοιχείο του. Οι φωτογράφοι που εργάζονται με αυτόν τον τρόπο εξερευνούν συνήθως τεκμήρια, αντικείμενα και τόπους μνήμης, καθώς και τις σχέσεις και τους ανταγωνισμούς μεταξύ τους. Για να το κάνουν αυτό, συνδυάζουν τη μυθοπλασία, την ιστορία, τον μύθο, την αυτοβιογραφία, τις προφορικές ιστορίες, τον διάλογο, και διάφορες αισθητικές προσεγγίσεις. Χαρτογράφηση Αρχείων σημαίνει να ακούμε τα δικά μας φαντάσματα καθώς και εκείνα των άλλων. Η λέξη «Dérive»- στα γαλλικά η περιπλάνηση - μάλλον χαρακτηρίζει καλύτερα αυτή την προσέγγιση, αντί για όρους με στόχευση όπως αναζήτηση ή έρευνα, αν και η μνήμη απαιτεί διαδικασίες έρευνας, απεριόριστη περιέργεια και μια παρόρμηση προς την έκπληξη. Η Χαρτογράφηση Αρχείων πηγάζει από την ονειροπόληση, το όραμα, το κενό, τη σύγκριση και τις αζήτητες εικόνες που εμφανίζονται στο μυαλό. Είναι επίσης μια επανεξέταση και μια εκ νέου οικειοποίηση του γνωστού ή του αλλότριου, της μήτρας ή του κενού, του χαμένου ή του κατεστραμμένου, του τραυματικού ή του πολύτιμου, όλων όσων ρέουν κάτω από το ποτάμι της λήθης. Η Χαρτογράφηση Αρχείων είναι μια συγγραφή με αινιγματικές παραλλαγές, σαν φούγκα, ένας εισηγητής συνειρμικών αφηγήσεων, με άλλα λόγια, η χιμαιρική ροή της συνείδησης. Ένας dériveur - περιπλανητής αντικρίζει έκπληκτος το πεδίο της οικειότητας και γίνεται πιο ευαίσθητος απέναντι στις κρυμμένες ιστορίες και στα κρυπτογραφημένα γεγονότα μιας οικογένειας, μιας κοινότητας, ή μιας κοινωνίας.
Το MedPhoto Festival σε συνεργασία με την Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία Κρήτης (ΕΦΕΚ), θα πραγματοποιήσει έκθεση φωτογραφίας με βασική θεματική το οικογενειακό αρχείο και τις πολλαπλές ερμηνείες και χρήσεις του: «Το Αυτό – Ανακατασκευάζοντας την οικογένεια» σε επιμέλεια Georges Salameh.
Συμμετέχουν: Άννα Χρονάκη, Χρύσα Καπνιά, Ελεάνα Καζίλα, Ελένη Κανακάκη, Ερωφίλη Γαγάνη, Γαλάτεια Ιατράκη, Μαρία Καρκανάκη, Λευτέρης Μαριδάκης, Αντρέας Μελαδάκης, Νίκη Πετράκη, Τερψιχόρη Κουζούνη, Τόνια Κοϊνάκη, Ελένη Τζουγανάκη, Μανώλης Βάρδας, Χάρης Γρηγοράκης, Αναστασία Τζιγκουνάκη
Έκθεση στο Ηράκλειο, Εγκαίνια 29.11.2019
Πολυχώρος της ΕΦΕΚ (Δουκός Μποφώρ 20, Ηράκλειο), 29 Νοεμβρίου 2019 – 29 Δεκεμβρίου 2019
Το Αυτό – Ανακατασκευάζοντας την οικογένεια
Το σκοτεινό. Το ασυνείδητο. Το αρχέγονο, το ανοργάνωτο το συναισθηματικό. Το απρόσιτο. Οι ορμές, τα πάθη, οι άγνωστες δυνάμεις . Το κίνητρο, το ένστικτο, η βιολογική ανάγκη.
Το Αυτό είναι μία από τις τρεις συνιστώσες του μοντέλου για τη δομή του ανθρώπινου ψυχικού οργάνου σύμφωνα με τη θεωρία του Σίγκμουντ Φρόυντ. Είναι το πρώτο μέρος, το έμφυτο σε αντίθεση με το Εγώ και το Υπερεγώ που καθορίζονται από κοινωνικούς παράγοντες. Καθώς ο Φρόυντ έβλεπε όλη την ανθρώπινη συμπεριφορά υποκινούμενη από ενορμήσεις και ένστικτα, που με την σειρά τους είναι οι νευρολογικές παραστάσεις των φυσικών αναγκών, το Αυτό αποτελεί βασικό παράγοντα στη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Τα δύο βασικά ένστικτα σύμφωνα με τον Φρόυντ είναι ο Έρως και ο Θάνατος. Έρως, η παρακινητική ενέργεια για τη διατήρηση της ζωής και την αναζήτηση ευχαρίστησης, και Θάνατος, η επιθυμία μας να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα, να την απορρίψουμε.
Τα οικογενειακά φωτογραφικά αρχεία, αποτελούν αναπαραστάσεις μιας ζωής που είχαμε ή που θα θέλαμε να έχουμε. Άλλα τακτοποιημένα,συντηρημένα σε άλμπουμ, φυλαγμένα σαν θησαυροί, άλλα πεταμένα, φθαρμένα, σκισμένα. Κινήσεις που υποδηλώνουν θέληση για διατήρηση της μνήμης, κινήσεις που υποδηλώνουν την αδιαφορία ή την ανάγκη για λήθη. Η επαναφορά των αρχείων και ο επαναπροσδιορισμός τους αποτελούν κινήσεις που ανοίγουν τις πόρτες της δημοσιότητας σε κάτι που για χρόνια υπήρξε ιδιωτικό. Υποδηλώνουν ανάγκη για δημιουργία μιας νέας ταυτότητας, παραγωγής μιας νέας ανάμνησης.
Επιστρέφουμε λοιπόν στο παρελθόν μέσα από το φωτογραφικό αρχείο κοιτάζοντας το πλαίσιο που κάποτε μας διαμόρφωσε, ερεθίζοντας υποσυνείδητες πτυχές. Η παρέμβαση στο αρχείο και η αναπλαισίωσή του, ή η πιστή διατήρηση του, ενδεχομένως να συνδέεται με το σκοτεινό, αρχέγονο, ασυνείδητο Id. Το Αυτό συγκρούεται με το Υπερεγώ, οι ορμές συγκρούονται με τις ηθικές αξίες, δημιουργώντας συμπλέγματα που καλούμαστε να αποδομήσουμε.
Τhe Id – RECONSTRUCTING FAMILY
What is an archive? Is it the right question to ask before getting involved in such a quest? What do those 16 works have in common with archives? Is it really about memory versus oblivion? Or is it just a matter of interpretations and artistic gestures? How to deal with these questions and many others, is at the heart of this collective exhibition.
A new genre of fine art photography and art installations has been emerging strongly in recent years, that I would call Mapping Archives.
A work on archival material doesn't belong automatically to a specific style, or to a particular category in art. It cannot be defined neither as personal, nor collective. Most of the time photography is its core element.
Photographers working in this vein usually exploring documents, objects and places of memory, as well as the relations and antagonisms between them. In order to do so, they combine fiction, history, myth, autobiography, anecdote, antiquarianism, dialogue and a variety of aesthetics.
Mapping Archives involves listening to your own ghosts as well as other people’s too. «Dérive» - the French word for drift - probably characterizes best this approach, rather than more purposeful terms like quest or research, though memory demands processes of investigation and endless curiosity, and an impulse towards wonder.
Mapping Archives grows out of reverie, vision, vacuum, comparison and the unsought images that come up in the mind. It's also a revisit and a re-appropriation of the familiar or the estranging, the womb or the void, the lost or the ruined, the traumatic or the treasured, all flowing down the stream of oblivion.
Mapping Archives is writing as enigma variations, as fugue, as rapporteur of associative narratives, that is, the chimerical flow of consciousness. A dériveur arrives at astonishment upon the terrain of familiarity, and becomes more sensitive to the hidden histories and encrypted events of a family, a community - or a society.
Exhibition in Iraklio, Opening: 29.11.2019
Greek Photography Association of Crete (Duc de Beaufort 20, Iraklio), 29th November 2019 – 29th December 2019
Curator: Georges Salameh
The exhibition will take place at the exhibit hall of the Greek Photography Association of Crete (EFEK) in Iraklio. It will host Cretan photographers whose works deal with family albums and their multiple uses and interpretations. The exhibition will be co-organised by MedPhoto Festival and EFEK.
Artists: Anna Chronaki, Chryssa Kapnia, Eleana Kazila, Eleni Kanakaki, Erofili Gagani, Galatia Iatraki, Maria Karkanaki, Lefteris Maridakis, Andreas Meladakis, Niki Petraki, Terpsichori Kouzouni, Tonia Koinaki, Eleni Tzouganaki, Manolis Vardas, Haris Grigorakis, Anastasia Tzigkounaki.
The Id - Reconstructing family
The dark. The unconscious. The primordial, the disorganized, the emotional. The inaccessible. The impulses, the passions, the unknown forces. The motivation, the instinct, the biological need.
This “Ιd” is one of the three components of the model for the structure of the human psychic organ according to Sigmund Freud's theory. It is the first part, inherent in contrast to the Ego and the Super Ego, which are defined by social factors.
As Freud saw all human behavior motivated by impulses and instincts, which in turn are neurological representations of physical needs, “Id” is a key factor in shaping human personality.
According to Freud, the two basic instincts are Eros and Death. Eros, the motivating energy for preserving life and the seeking of pleasure, and Death, is our desire to escape reality, to reject it.
Family photo archives are representations of a life we had or would like to have. Other neat, preserved in albums, kept as treasures, other discarded, worn and torn. Gestures that indicate a desire to maintain memory, movements that indicate indifference or the need for forgetfulness.
Restoring archives and redefining them, form moves that open the door to publicity for something that has been private for years. They indicate the need to create a new identity, to produce a new memory.
So we go back to the past through the photographic archive looking at the frame that once shaped us, irritating subconscious aspects. Interference inside the archive and its replanting or its faithful preservation, may be linked to the dark, primordial, unconscious Id. The “Id” conflicts with the Super-ego, the impulses conflict with the moral values, creating clusters we are called to deconstruct.
press
