Georges Salameh: Cavafy

Cavafy – Cavafis – Καβάφης

Derrière un banc public, place Egypte, au bout de l’avenue Alexandras, autrefois une rivière, remplit aujourd'hui avec son flux de trafic l’avenue Patission, formant un delta qui rappelle le Nil et la ville d’Alexandrie, lieu d’origine de Constantinos Cavafis, auteur du poème “Murs“. Son buste contemple des murs depuis des années, ceux d’Athènes et de ces immeubles. Est-ce l’ironie du sort ou la décision d’un fonctionnaire au ministère des travaux publics, comme lui, assis derrière son bureau et complotant contre l’oubli?

Behind a public bench, Egypt square, at the end of Alexandras Avenue, once a river, today fills with its flux of traffic Patision Avenue, forming a delta reminiscent of the Nile and the city of Alexandria, the place of origin of Constantinos Cavafy, author of the poem “Walls“. His bust has been gazing at the walls of Athens and its buildings for years … Is it the irony of fate or the decision of a civil servant, like him sitting behind his desk and plotting against oblivion?

Πίσω από ένα δημόσιο πάγκο στην πλατεία Αιγύπτου, στο τέλος της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, κάποτε ένα ποτάμι, σήμερα γεμίζει τη ροή της κυκλοφορίας στη Λεωφόρο Πατησίων, σχηματίζοντας ένα δέλτα που θυμίζει το Νείλο και την πόλη της Αλεξάνδρειας, τον τόπο προέλευσης του Κωνσταντίνου Καβάφη, συγγραφέα του ποιήματος «Τείχη». Η προτομή του κοιτάζει εδώ και χρόνια τα τείχη της Αθήνας και των κτιρίων της… Είναι ειρωνεία της μοίρας ή η απόφαση ενός δημόσιου υπαλλήλου, σαν αυτόν που καθόταν πίσω από το γραφείο του και έγραφε ενάντια στη λήθη;

Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ ‘υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Αλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη.
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ ‘έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1896)

Murs

Sans contrepartie, sans pitié, sans honte
ils ont construit des murs de grande hauteur autour de moi.
Et maintenant je suis assis ici et de désespoir.
Je pense à rien d’autre: ce sort ronge mon esprit;
car j’avais beaucoup de choses à faire à l’extérieur.
Ah pourquoi ai-je pas attention quand ils ont été la construction des murs.
Mais je n’ai jamais entendu aucun bruit ou le son de bâtisseurs.
Imperceptiblement, ils m’ont fermé au monde extérieur.

Walls

Inconsiderate, ruthless, unscrupulous,
they raised high walls around me.
And now I do nothing here that I despair.
From such a fate thought obsesses me and eats;
because I had much to do outside.
While they were building the wall, ah, that I took care n’ais.
But I never heard the sound of their voice or masons.
It is unknown to me they locked me out of the world.

Constantinos Cavafy P. (1896)

This photography is part of a private collection.

and part of a the MOMus collection (70x108cm).