Μια αφηγηματική συμμετοχική περφόρμανς και εγκατάσταση του Georges Salameh
Έναρξη παραστάσεων:
Παρασκευή 23 Μαΐου στις 20.30
και Κυριακή 25 Μαΐου στις 20.00
στον ευρυχώρο ΣΤΟΥΝΤΙΟ
οδός Οικονόμου 3, Εξάρχεια
Παρασκευή 23 Μαΐου στις 20.30
και Κυριακή 25 Μαΐου στις 20.00
στον ευρυχώρο ΣΤΟΥΝΤΙΟ
οδός Οικονόμου 3, Εξάρχεια
A narrative participatory performance and installation-exhibition by Georges Salameh
Opening performances:
Friday 23 May at 20.30
and Sunday 25 May at 20.00
at ΣΤΟΥΝΤΙΟ
3 Oikonomou Street, Exarchia
Πρόκειται για ένα σύνολο έργων, χωρισμένο σε μικρές ιστορίες, βασισμένων στην εμπειρία του ξεριζωμού και εμπνευσμένων από την ποίηση και τη ζωή του Imru'l Qais, νομάδα Άραβα βασιλιά και ποιητή της προϊσλαμικής εποχής.
Εικόνες, έγγραφα, αρχεία, κείμενα, οπτικοακουστικό υλικό και αντικείμενα είναι άλλα τοποθετημένα σε ένα τραπέζι και άλλα διάσπαρτα στο χώρο, εν μέρει δημιούργημα και εν μέρει κληρονομιά. Κλειδωμένα στη δική τους πραγματικότητα, συνθέτουν έναν στοχασμό επάνω στην καταγωγή, τα συντρίμμια και οι περιπλανήσεις της. Σε σύμπραξη με το κοινό, τα εναύσματα και τα κεντρίσματα της στιγμής, ο Georges Salameh αφηγείται τις ιστορίες τους, ώσπου σιγά-σιγά ο εαυτός αρχίζει να ορίζεται από ό,τι η ταυτότητα έχει ουσιαστικά χάσει.
Εικόνες, έγγραφα, αρχεία, κείμενα, οπτικοακουστικό υλικό και αντικείμενα είναι άλλα τοποθετημένα σε ένα τραπέζι και άλλα διάσπαρτα στο χώρο, εν μέρει δημιούργημα και εν μέρει κληρονομιά. Κλειδωμένα στη δική τους πραγματικότητα, συνθέτουν έναν στοχασμό επάνω στην καταγωγή, τα συντρίμμια και οι περιπλανήσεις της. Σε σύμπραξη με το κοινό, τα εναύσματα και τα κεντρίσματα της στιγμής, ο Georges Salameh αφηγείται τις ιστορίες τους, ώσπου σιγά-σιγά ο εαυτός αρχίζει να ορίζεται από ό,τι η ταυτότητα έχει ουσιαστικά χάσει.
It is a set of works, divided into short stories, based on the experience of uprooting and inspired by the poetry and life of Imru'l Qais, nomad arab king and poet of the pre-Islamic era.
Images, documents, archives, texts, audiovisual material and objects are some arranged on a table and others scattered around the space, partly created and partly inherited. Locked in their own reality, they compose a meditation on origins, its ruins and its wanderings. In synergy with the audience, the triggers and stings of the moment, Georges Salameh tells their stories, until slowly the self begins to be defined by what identity has essentially lost.